Fujifilm X-T5 Systeemcamera

Hoogtepunten van de X-T5

• 40 MP APS-C X-Trans CMOS 5 HR BSI-sensor

• 4K 120p, 6.2K 30p, FHD 240p 10-bits video

• 7-stops interne beeldstabilisatie

• 425-punts intelligent hybride AF-systeem

• 3,69 m-punts OLED elektronische zoeker

• 3" 1,84 m-dot kantelbaar touchscreen LCD

• 20 fps E. Sluiter, 15 fps Mech. Luik

• 160MP Pixelverschuiving Multi-Shot

• Bluetooth- en Wi-Fi-connectiviteit

• ProRes en Blackmagic RAW via HDMI

In de loop van de eerste vier iteraties is FUJIFILM's XT-lijn van APS-C spiegelloze camera's een best-in-class optie geworden voor degenen onder ons die net zo graag video's als foto's maken. De prachtige beeldverwerking en ingebouwde filmsimulaties van het bedrijf worden aangevuld door de zware retro-handling. Vooral de X-T4 blijft een eersteklas keuze voor hybride fotografen, omdat hij de solide basis nam en uitstekende in-body beeldstabilisatie en dat uiterst belangrijke uitklapscherm voor zelffotografen toevoegde.

 
Maar deze best-of-both-worlds-optie zorgde voor een probleem voor FUJIFILM. Zie je, het had de jonge X-H1 die zijn video-aanbod probeerde naar voren te schuiven, maar de camera was overdreven groot als gevolg van zijn eerste generatie IBIS-technologie en werd uiteindelijk overklast door de X-T4 in foto's en video. De ontwerpers van FUJIFILM realiseerden zich dat, dus verlegden ze de focus: terwijl de X-H2 en X-H2S uitstekende foto's kunnen maken en de X-T5 fantastische video's maakt, zijn deze mogelijkheden minder benadrukt ten gunste van een duidelijkere marktsegmentatie. En eerlijk gezegd, je kunt het verschil zien door er gewoon naar te kijken. 

Terwijl de camera's uit de XH-serie meer lijken op de middenformaat GFX-camera's van FUJIFILM, met hun gebrek aan belichtingsknoppen en toevoeging van een aan de bovenkant gemonteerd OLED-scherm, behoudt de X-T5 die retro-vibe die we kennen en waar we van houden - hij is iets dieper en een iets hoekiger dan zijn voorganger, maar op een manier die je pas echt opvalt als je ze naast elkaar bekijkt. De meeste veranderingen zijn ongelooflijk klein en grotendeels onbelangrijk: de "Disp/Back"-knop heeft nu een Bluetooth-logo erop om de serieuzere inspanningen van het bedrijf op het gebied van draadloze connectiviteit te weerspiegelen, de USB-C- en Micro-HDMI-poorten zijn van plaats verwisseld, de Mic-poort is iets naar links verplaatst en de dioptrie-instelknop van de EVF steekt iets meer uit. 

Dit is allemaal prima, maar er zijn twee en een halve verandering die ik echt heb opgemerkt in mijn week van gebruik. De eerste is een robuustere grip: in plaats van de geleidelijke helling van de XT-4, rust de hand langs een steile wand die misschien niet veel dieper is dan zijn voorganger, maar veiliger in de hand voelt. Dat was het eerste wat me opviel toen ik de camera oppakte, en sindsdien voel ik me elke keer goed.

De andere verandering is er een waar ik persoonlijk meer ruzie over heb, maar het is ook iets dat anderen ongetwijfeld zullen vieren: de verwijdering van het uitklapbare variangle-scherm. Die specifieke functie is nu het exclusieve domein van de XH-serie, waar het functionele voordeel voor videotypes (zoals ik) universeel de bruikbaarheidsdowngrade voor fototypes (zoals ik) waard zal zijn. Ik was tevreden om die afweging te maken met de X-T4, maar ik weet dat velen er een hekel aan hadden, en die mensen zullen heel blij zijn met de terugkeer van FUJIFILM naar het 3-weg kantelmechanisme van de X-T3. Dit betekent dat u uw hoge en lage hoekfotografie kunt maken zonder het rotatiezwaartepunt van de camera te beïnvloeden: u hoeft niet te compenseren voor het extra gewicht dat uit de linkerkant steekt, en u voelt dat in uw dagelijkse leven . Bovendien, die derde "kanteling,

Meer pixels, minder problemen?

De grootste verandering aan de XT-5 is niet zichtbaar: de X-Trans 5 ziet er net zo uit als zijn voorganger, maar is een mijlpaal in de APS-C-engineering. De 40MP-sensor betekent een enorme sprong van 53% in het aantal pixels, wat de grootste toename is die de lijn heeft gezien en ooit zal zien. In feite is de X-Trans 5-sensor de APS-C-sensor met de hoogste resolutie op de markt, punt uit.

Het nieuwe aantal pixels is ook een duidelijke overwinning voor filmmakers. Hoewel het menu zodanig is gewijzigd dat belangrijke opties zoals bitbestandsindeling en bitsnelheidcontrole worden verborgen, zijn er enkele serieuze upgrades voor serieuze cinematografen. Een ding dat ik tot mijn verbazing zag, was "Flickerless Shutter Speed", een nieuwe instelling die een ongelooflijk fijne regeling van de sluitertijd mogelijk maakt - tot op één decimaal - om eventuele flikkeringen door locatieverlichting op te lossen. Dat is niet het soort ding dat je verwacht te zien in een camera als deze en niet iets dat de meeste mensen ooit nodig zullen hebben, maar in de zeldzame situatie waarin je dat doet? Het is enorm.

Meer voor de hand liggend (en verwacht) zijn de nieuwe resolutie-opties: een opnamemodus van 6,2K, evenals "Verbeterde 4K" -uitvoer, die intern werd verkleind van dat 6,2K-beeld. Belangrijk is dat beide opties gebaseerd zijn op een 1,2x crop van de APS-C-sensor, waarbij de 8K-uitgang van de X-H2 en de maximale output van 6,2K van de X-H2S elk hun volledige sensoren gebruiken, maar dat houdt de beelden niet tegen. X-T5 produceert van geweldig zijn. Het feit dat ProRes en Blackmagic Raw-video-uitvoer via HDMI worden ondersteund, is ook enorm.

Ik zal zeggen dat al deze mooie videotechnologie wordt geleverd met het voorbehoud dat de camera het FAN-001-koelaccessoire dat is uitgebracht voor de X-H2-lijn niet ondersteunt, dus ik zou verwachten dat deze high-fidelity-opties zullen resulteren in verwarming problemen bij intensief gebruik of in warmere omstandigheden.

Toch is het moeilijk om te klagen als dit alles uiteindelijk alleen maar jus is op de heerlijke, voedzame fototaart van FUJIFILM. Ik hou van mijn X-T4 op dezelfde manier als van mijn X-T3 daarvoor en van de X-T2 daarvoor, maar nogmaals, FUJIFILM heeft een camera uitgebracht waardoor ik lang en goed naar de kredietlimiet op mijn Payboo-kaart. Verdorie, ik denk dat ze me weer te pakken hebben.